| მთავარი » სტატიები » Мои статьи |
| მასალის რაოდენობა კატეგორიაში: 37 ნაჩვენებია მასალა: 11-20 |
გვერდები: « 1 2 3 4 » |
|
კოქტეილი! რა არის კოკტეილი? ზოგს გონია რო ყველაფერს თუ ცოტ ცოტას აურევს კოქტეილი გამოუვა,მაგრამ ეგ მასე არაა! ეგ არევა იწვევს თავის ტკივილს დილით რადგანაც კოქტეილი არ იყო სწორედ დამზადებული! კოქტეილი სხვადასხვა სპირტიანი ნაყენის, , არყის, კონიაკის, რომის, ჯინის, ხილის, ნაღების, კვერცხის, თაფლის, ნაყინის, საკვები ყინულისა და სხვათა შერევით მიღბული სასმელი. კოქტეილი არის ორ ნაირი მაგარი და სადესერტო ამზადებენ კოკტეილს სპეციალურ ჭურჭელში რომელსაც შეიკერი ქვია! კოქტეილის სპეციალისტები ამტკიცებენ რომ თუ კოქტეილში 3 ზე ნაკლები ინგრედიანტია შერეული იგი კოქტეილად არ ითვლება ის უბრალო შერეულია მაგრამ კოქტეილი არაა!!! კოკტეილი უბრალო სასმელი არაა მას უბრალოდ კი არ სვავენ მისიტ ტკბებიან და სიამოვნებენ! კოკტეილი პირველად ნიუი ორკში 1806წ მაისის ცნობადში Balance and Columbian Repository ახსენეს, სადაც მას შემდეგი განმარტება ჰქონდა:მასტიმულირებელი ლიქიორი ის სპირტიან სასმელისგან შედგება!კოქტეილის ლამაზად მორთულება შეიძლება რამდენიმე ნაირად მაგალითად ხილით უმეტესობა ბალი ან ფორთოხლი ალამაზებს კოქტეილს ან და სხვა ხილები პატარა ოთკუთხედად დაჭრილი ჭიქის გარშემო მორთული!  სიტყვა კოქტეილი მისი წარმომავლობა უცნობია!!! 2 საუკუნის განმავლობაში უამრავი ავტორი ცდილობდა ამ ტერმინის წარმომავლობა აეხსნა.ცნობილი კოკტეილები მთელ მსოფლიოში:Between The Sheets, Caribbean Lover, ბელინი, Cocoskiss, Cuba Libre, Double Apple Smash,Gibson, Gin Fizz,Gimlet,Hurricane,Korea, ლონდონური ნისლი,Mai Tai,მარტინი,Mint Julep, Pineapple Fizz, Rostiger Nagel, Sazerac, Scarlett O'Hara, სექსი პლაჟზე, Swimming pool, Suicide Cocktail, Tequila Sunrise, White Russian, Tom Collins, Zombie, White Cloud,წითელი მთვარე!!! გთავაზობთ ყველაზე რეალურ ვერსიებს:1)Coquetier:ასე ქვია ფრანგულად პატარა ჭიქას, რომელშიც, როგორც ამბობენ, ვიღაც ფრანგი ნიუ ორლეანში სტუმრებს შერეულ სასმელს სთავაზობდა. სტუმრები ხშირად ითხოვდნენ Coquetier დროთა განმავლობაში სიტყვამ ტრანსფორმაცია განიცადა და ის კოქტეილად იქცა.2)შეიძლება რომ ღვინოების შერევის უძველესი ფრანგული რეცეპტი, რომელსაც coquetel უწოდებდნენ, 1777 წელს ამერიკაში გენერალ ლაფაეტის მიერ იქნა ჩატანილი.3) არის ვერსია რომ ვირჯინიელი ვინმე ბეტსი ფლანაგანი ჯარისკაცს შერეულ სასმელს ასმევდა. მასში ყველა ის ფერი იყო, რომელიც მამლის კუდშია ის ამ სასმელს კოქტეილს უწოდებდა.4)უძველესი დროიდან cocked tail ზემოთ აწეული კუდი, ამაღლებული განწყობის მქონე ადამიანს ან ცხენს აღნიშნავდა. აქედან გამომდინარე, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ სასმელს, რომელსაც ადამიანების განწყობის ამაღლება შეუძლია, სწორედ კოქტეილი უწოდეს.  კოკტეილი მშვენიერია განწყობის აწევაში ის შეგიძლიათ მიირთვათ ყველა კლუბში(ღამის კლუბში) შესაძლებელია სახლში მოამზადო და მეგობრებთან ერთად მიირთვათ თქვენი ჯადოსნური და განუმეორებელი კოქტეილები, ის ალამაზებს თქვენს გართობას საინტერესოს და გემოვნებიანს ხდის! |
|
|
მიყვარს ენერგეტიკულ სასმელები..თუმცა ძალიანაც არ ვეტანები…საქართველოში ცოტა არ იყოს,უხარისხო შემოდის…მოდით გაგარკვევთ ენერგეტიკული სასმელების რაობაში * ენერგეტიკული სასმელები,ყველა გამონაკლისის გარეშე კოფეინს შეიცავს. * ენერგოტონიკი მოქმედებს დაახლოებით 3-4 საათი,მაშინ როდესაც უბრალო ყავა სულ რამოდენიმე საათი. * ყველა ენერგოტონიკი იყოფა ორ კატეგორიად: 1)სადაც უფრო მეტი კოფეინია 2) სადაც უფრო მეტი ნახშირწყლები და ვიტამინებია. * "კოფეინური” სასმელები უფრო მათ მოუხდება,ვინც ბევრს მუშაობს,ხოლო ვიტამინო-ნახშირწყლიანი- მათ,ვინც ცხოვრებას უბრალოდ აქტიურად ატარებს. * ენერგეტიკული სასმელები შეიცავენ B ჯგუფის იშვიათ ვიტამინებს. * ძილიანობას იწვევს ორგანიზმში ნეირომედიატორების ნაკლებობა,ხოლო ამინომჟავები,რომლებიც სასმელების შემადგენლობაში შედის,ავსებენ მათ დანაკლისს. * სჯობს დალიოთ ენერგეტიკულ სასმელები გუარანას(არ ვიცი მემგონი ასეა ქართულად) შემადგენლობით,ვიდრე უბრალო ყავა,რადგანაც გუარანა არ აღიზიანებს კუჭის ლორწოვან გარსს. * ვიტამინებს,რომლებსაც შეიცავს ენერგოტონიკი,არ შეუძლიათ შეცვალონ მულტივიტამინური კომპლექსი. * სჯობს,ალკოჰოლს არ აურიოთ ენერგოტონიკი,კოფეინი და ალკოჰოლი ხომ ანტიპოდებია- ერთი აფხიზლებს,ხოლო მეორე- ადუნებს.თანაც,კოფეინი აორმაგებს ალკოჰოლის ზემოქმედებას ტვინზე. * ენერგეტიკულ სასმელებში არის კარნითინი.ეს ბუნებრივი კომპონენტია,რომელიც ამცირებს კუნთების დაღლილობას. * ასევე ენერგეტიკული სასმელები შეიცავენ ტაურინს,ეს ამინომჟავაა,რომელიც კუნთოვან ქსოვილებში გროვდება.ყოველდღიურად ადამიანი პროდუქტებთან ერთად 200-300 გრ. ტაურინს იღებს.ეს ამინომჟავა აუმჯობესებს გულის კუნთის მუშაობას. * გუარანა და ჟენშენი,რომლებიც ამ სასმელებში გვხვდება- სამკურნალო მცენარეებია.მათ გააჩნია მატონიზირებელი თვისებები.შესაძლოა,ხალხს სჯერა მათი მოქმდების,მხოლოდ ეგზოტიკური დასახელების გამო… * ენერგეტიკების შემადგენლობაში ასევე არის ერთი ნივთირება,რომელსაც ინოზიტი ქვია.მაგრამ,როგორც აღმოჩნდა ინოზიტი,სპირტის ერთ-ერთი ნაირსახეობაა.თუმცა მწარმოებლები ამტკიცებენ,რომ ის ღვიძლს აქტიურ მუშაობაში ეხმარება…რა ვიცი,რა ვიცი… * არ გადააჭარბოთ კოფეინის სადღეღამისო დოზას- ეს მხოლოდ საშუალო სტატისტიკური 2 ქილა. * ორზე მეტი ბანკის ზედიზედ მიღების შემთხვევაში,თქვენ უფრო დაღლილობას იგრძნობთ…რადგანაც ჩვენი ორგანიზმის რესურსები უკვე დახარჯულია. * ენერგეტიკის მოქმედების დამთავრების შემდეგ,ორგანიზმს სჭირდება დასვენება და რელაქსაცია. * სპორტის შემდეგ,არავითარ შემთხვევაში არ მიიღოთ ენერგოტონიკი- არავინ იცის რა რესურსები გააჩნია თქვენს ორგანიზმს. * ადამიანისთვის სასიკვდილო დოზა- დაახლოებით 10 გრ. კოფეინია(150 ასეთი ბანკა). * გახსოვდეთ,რომ ენერგეტიკული სასმელების მიღებისას,ორგანიზმი თავის თავს ატყუებს.ისინი მართლაც აფხიზლებენ,მაგრამ ეს მხოლოდ ხელოვნურია.მაგრამ,თუ მაინც იღებთ ენერგეტიკებს,სწორად მაინც მიიღეთ თქვე დალოცვილებო და არა ჩემნაირად ვოდკა+რედ ბული+იაგერმაისტერი. :) :) |
|
ბეჰეროვკა ჩეხური ლიქიორია (38 °), რომლის ისტორიაც სათავეს კარლსბადში (კარლოვი ვარი) იღებს. სასმელი ოცზე მეტ სამკურნალო ბალახს შეიცავს და დღემდე 1807 წლიდან ცნობილი ტექნოლოგიით მზადდება. თავდაპირველად ბეჰეროვკას ისე ამზადებდნენ, როგორც წამალს მუცლის ღრუს დაავადებებისათვის. სასმელის რეცეპტი გასული საუკუნის 20-იან წლებამდე მკაცრად გასაიდუმლოებული იყო.
ბეჰეროვკა ორმა ადამიანმა, ინგლისელმა თერაპევტმა ფრობრიგმა და აფთიაქარმა იოზეფ ბეჰერმა შექმნა. ორივე მათგანი გატაცებული იყო ბალახის ნაყენის, არომატული ზეთისა და ალკოჰოლის შერევით. კარლსბადიდან წასვლამდე, ფრობრიგმა თავის მეგობარს სამკურნალო სასმელის რეცეპტი დაუტოვა და მისი სრულყოფა სთხოვა. ბეჰერმა ბევრი არ დააყოვნა. მის მიერ მიღებული ნაყენი იმდენად სასიამოვნო დასალევი აღმოჩნდა, რომ აფთიაქარმა მას "კარლსბადის ცამეტი წყარო" უწოდა. 1807 წლიდან, იოზეფ ბეჰერმა საკუთარ აფთიაქში ელექსირის, სახელწოდებით "კარლსბად ინგლიშ ბიტერ" გაყიდვა დაიწყო.
იოზეფ ბეჰერი საკმაოდ წარმატებულ ბიზნესს 1841 წლამდე მართავდა და ლიქიორის რეცეპტსაც საიდუმლოდ ინახავდა. თავისი საიდუმლო მან მხოლოდ ერთ კაცს, თავის ვაჟსა და მემკვიდრეს, იოჰანს გაანდო. ეს უკანასკნელი საკმაოდ მოხერხებული ბიზნესმენი გამოდგა. მან ძველი ტექნიკა გამოცვალა და ახალი ფაბრიკა ააგო. ამდენად, 1841 წლიდან ლიქიორის წარმოება გაფართოვდა. ბეჰეროვკას სავაჭრო მარკა ამ დრომდე გამოიყენება. სწორედ იოჰანმა თავის ნათესავს კარლ ლაუბს განსაკუთრებული ეტიკეტის მქონე ბრტყელი ბოთლების შექმნის დავალება მისცა. ბეჰეროვკა ახლაც ასეთ ბოთლებში იწარმოება.
იოჰანმა მისი რეცეპტი ტრადიციისამებრ, საკუთარ ვაჟს, გუსტავს გადასცა, რომლმაც ბეჰეროვკას წარმოებაში სერიოზული ნაბიჯი გადადგა. მან სავაჭრო მარკა ბეჰეროვკა ოფიციალურად დაარეგისტრირა, რისკენაც მას სასმელის ფალსიფიცირებული ვარიანტების წარმოებამ უბიძგა. გარდა ამისა, გუსტავმა დაიწყო ფაიფურის პატარა ჭიქების წარმოებაც, რომელიც ლიქიორთან ერთად იყიდებოდა და რომლის შეძენაც ბეჰეროვკას მოყვარულებს დღესაც შეუძლიათ.
სასმელის რეცეპტი მამიდან შვილზე გადადიოდა და სასმელის წარმოებას მთლიანად აფთიაქარის ოჯახი აკონტროლებდა. მეორე მსოფლიო ომის დროს, ბეჰეროვკას რეცეპტი ბეჰერის სახლის ეზოში, მიწაში დაფლეს. მას ჩეხმა აგენტებმა 1945 წელს მიაკვლიეს, რის შემდეგაც ბეჰეროვკა ყველასთვის ხელმისაწვდომი გახდა.
ბეჰეროვკას წარმოება
ოც სხვადასხვა სამკურნალო ბალახს ნატურალური ტილოს ტომრებში ათავსებენ და ერთი კვირის განმავლობაში, ალკოჰოლით სავსე ჭურჭელში დებენ. ამის შემდეგ, ექსტრაქტს მუხის კასრებში ასხამენ და მასში წყალსა და შაქარს ამატებენ. არომატური ელექსირი ორ-სამ თვეში, იოვალური ფორმის მუხის კასრებში მიიღება. აღსანიშნავია, რომ სასმელი მხოლოდ კარლოვი ვარის წყალზე მზადდება.
ბეჰეროვკას სამკურნალო თვისებები
ბეჰეროვკა დადებითად მოქმედებს საჭმლისგადამამუშავებელ სისტემაზე (თუმცა ზოგიერთები მის სამკურნალო თვისებებს ეჭვქვეშ აყენებენ). ბეჰეროვკას ჭამის დროს, 20 მლ-ს ოდენობით მიირთმევენ. ალკოჰოლის მცირე რაოდენობა მასში საგრძნობლად აძლიერებს სამედიცინო ზემოქმედების ეფექტურობას. ამ დრომდე არ ყოფილა არც ერთი ისეთი შემთხვევა, რომ ლიქიორს მისი მოხმარების მცოდნე ადამიანის ჯანმრთელობისთვის ზიანი მიეყენებინოს.
როგორ უნდა მივირთვათ ბეჰეროვკა
ბეჰეროვკას პატარა ჭიქებში ასხამენ და როგორც წესი, ვახშმამდე ან გვიან საღამოს შეექცევიან. მას სვამენ დამოუკიდებლად ან ამატებენ ჩაის ან ყავაში. ბეჰეროვკა ბევრი კოქტეილის დამზადების პროცესშიც გამოიყენება. განსაკუთრებით ცნობილია ბეჰეროვკასა და ტონიკის (tonic) ნარევი, რომელიც beton-ის სახელით არის ცნობილი. |
|
შამპანური საფრანგეთის ერთ-ერთი სიმბოლოა და მას 5 ათასამდე მეღვინე აწარმოებს. როგორ ავარჩიოთ ისეთი შამპანური, რომელიც კონკრეტულ კერძს ან თუნდაც კონკრეტულ შემთხვევას მოუხდება? ამის შესახებ ფრანგი ექსპერტი, შამპანური ღვინოების პროფესიული კომიტეტის წარმომადგენელი, ტიბო ლე მალოკსი გვაძლევს რჩევებს. პირველ რიგში, უნდა გავარკვიოთ, რომელია თქვენი შამპანურის აპელასიონი, ნამდვილად არის თუ არა ის წარმოებული შამპანის პროვინციაში - ეს ინფორმაცია აუცილებლად უნდა იყოს დატანილი ბოთლის ეტიკეტზე. მეორე: ყურადღება მიაქციეთ შამპანურის კოდს. კოდი ეტიკეტზე პატარა ასოებით არის დატანილი და შეიცავს ინფორმაციას მწარმოებლის შესახებ. NM აბრევიატურა მიგვანიშნებს, რომ ღვინო ჩამოასხა დიდმა საწარმომ, RM - მცირე მეწარმემ, ხოლო CM კი ღვინის კოოპერატივს აღნიშნავს. მესამე: გაითვალისწინეთ, რომ შამპანურის სხვადასხვა სახეობები სხვადასხვა სიტუაციებისა და კერძებისთვის არის განკუთვნილი. მაგალითად, ბრუტი კარგია როგორც აპერიტივი, უფრო ტკბილი სახეობები კი ხორციან კერძებსაც უხდება. თუ გინდათ, რომ თქვენი სტუმრები ნამდვილად კმაყოფილები დარჩნენ, მსხვილი მწარმოებლის მიერ ჩამოსხმული შამპანური აარჩიეთ. თუ ჩაფიქრებული გაქვთ საღამოს მოწყობა შამპანურის ჭეშმარიტი მცოდნეებისთვის, მაშინ მათ მცირე მეწარმეთა მიერ დამზადებული სასმელი უნდა შესთავაზოთ, რადგან რაიმე ახლის აღმოჩენა ძალიან გაუხარდებათ. რა თქმა უნდა, არ შეიძლება არ გავითვალისწინოთ შესაბამისი ბოკალიც - შამპანურის სხვადასხვა სახეობებს ერთი და იგივე სასმისი არ უხდება. ზოგიერთი ღვინო სუფრასთან ტიტის ფორმის ბოკალით უნდა მიიტანოთ ხოლო ზოგიერთი ვინტაჟისთვის კი (იმ შემთხვევაში, როცა ღვინო ასაკიანია) უმჯობესია ღვინის ბოკალი შეარჩიოთ. |
 ვინ დაამზადა პირველად სიდრი, არავინ იცის, მაგრამ პირველაღმომჩენნი ნამდვილად არ იყვნენ ფრანგები (თუმცა ბევრს ამის სჯერა). როგორც ამბობენ, საფრანგეთში ეს სასმელი VI საუკუნეში შეიტანეს ესპანელმა მეზღვაურებმა. მათ ქვეყანაში ვაშლის ღვინოს გაცილებით ადრე მიირთმევდნენ. საერთოდ კი, სიდრი Shekar-ის სახელწოდებით ჯერ კიდევ ძველი ებრაელებისთვის იყო ცნობილი. მას მიირთმევდნენ ძველი ბერძნები (Sikera) და რომაელები (Sicera), ასე რომ, ის არანაკლებ ასაკოვანია, ვიდრე ღვინო ან ლუდი და სასმელის მოყვარულთა ყურადღებასაც იმსახურებს. სიდრის გავრცელების გეოგრაფია საკმაოდ ვრცელია. პირველ რიგში, მას ამზადებენ საფრანგეთის ჩრდილოეთში (ბრეტანსა და ნორმანდიაში), მათი გავლენით კი ბელგიაში, დიდ ბრიტანეთსა და კვებეკში. სიდრს მიირთმევენ სამხრეთ ევროპაში - ესპანეთში, სამხრეთ საფრანგეთსა და იტალიურ პიემონტეში. მას იცნობენ გერმანულენოვან ქვეყნებშიც (გერმანიაში, ავსტრიასა და შვეიცარიაში) Apfelwein-ის ან Most-ის სახელწოდებით. სიდრის წარმოებასა და მოხმარებას ხშირად რეგიონული თავისებურებები ახასიათებს. მას ამზადებენ არა მხოლოდ ვაშლის, არამედ მსხლის, სხვადასხვა კენკრისა და ბალახის დამატებით, არომატიზებულს, "ყინულოვანს" (დამზადებული სიცივეში გაჩერებული ვაშლისგან), გაზიანს, წყლით განზავებულს და ა.შ. სხვა ისტორია არის კიდევ ერთი ვერსია, რომლის მიხედვითაც სიდრის ტრადიციას საფრანგეთში საფუძველი ვიკინგებმა ჩაუყარეს. საფრანგეთის ჩრდილოეთით დაფუძნებულმა ვიკინგების შთამომავლებმა თავდასხმებზე უარი თქვეს და მებაღეობას მიჰყვეს ხელი. ვაშლი, რომელიც მათ მოჰყავდათ, სიდრად და კალვადოსად გადაიქცა. შუა საუკუნეების ევროპაში ვიკინგებს ნორმანებად მოიხსენიებენ, ძველ რუსეთში - ვარიაგებად. უშიშარმა და სასტიკმა მეომრებმა, რომლებიც X საუკუნეში შიშის ზარს სცემდენენ მთელს დასავლეთ ევროპას, ცივილიზებული ცხოვრება დაიწყეს. ზოგიერთი სიცილიაში დასახლდა და არაბი პირატებისგან იცავდა ევროპელებს; ზოგი ძველრუსული სახელმწიფოს მმართველი გახდა და რიურიკოვიჩების დინასტიას ჩაუყარა საფუძველი, მესამენი საფრანგეთის ჩრდილო-დასავლეთით დაფუძნდნენ და თავიანთი სახელწოდება ნორმანდიას აჩუქეს. შუა საუკუნეების ნორმანდიაში ყურძენიც მოჰყავდათ და ღვინოსაც წურავდნენ, თუმცა სასმელი ხარისხით ვერ დაიკვეხნიდა. პოემაში "La Bataille des Vins" ("ღვინოთა ბრძოლა"), რომელიც 1224 წელს ტრუბადურმა ანრი დ’ანდელიმ დაწერა, აღწერილია ღვინის ტურნირი, რომელიც საფრანგეთის მეფის, ფილიპ II ავგუსტის ბრძანებით გაიმართა. ამ შეჯიბრის დროს ერთმა ინგლისელმა პრელატმა 70 სახეობის ფრანგული ღვინო გასინჯა. გაიმარჯვა ტკბილმა ღვინომ კვიპროსიდან (შესაძლოა, ცნობილმა მალვაზიამ), ხოლო ლე-მანის (ანუ ნორმანდიული) ღვინოები, საეკლესიო მსახურის აზრით, "მოკვეთას" იმსახურებდა. ნორმანდია ღვინის კი არა, სიდრის - ვაშლისგან დამზადებული ალკოჰოლური სასმელის ქვეყანა იყო. |
 ყავა – მტერიც, მოყვარეც… მრავალ ჩვენგანს ყავა საკვები პროდუქტი ჰგონია, მაგრამ თურმე იგი გაცილებით ახლოს დგას სამკურნალო საშუალებებთან – გამოკვლევებმა ცხადყო, რომ ყავის კვებითი ღირებულება ნულია, რადგან იგი პრაქტიკულად არ შეიცავს ცილებს, ცხიმებსა და ნახშირწყლებს, ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერება კი მასში საკმაოდ ბევრია. მრავალი მეცნიერის აზრით, ყავა ჯანმრთელი ადამიანის ორგანიზმზე დადებითად მოქმედებს, ავადმყოფებისთვის მის უსაფრთხოებას კი მხოლოდ მეოთხედი აღიარებს. ექიმთა უმრავლესობას მიაჩნია, რომ ეს სასმელი არცთუ უვნებელია გასტრიტის, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების, ქოლეცისტიტის, ღვიძლის ციროზის, ჰიპერტონიის, გულის იშემიური დაავადების დროს, მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ. ამავე დროს, ყავა… უხდება ღვიძლს ალკოჰოლიზმით დაავადებულებში ყავა ხელს უშლის ღვიძლის ციროზის განვითარებას – ამ დასკვნამდე მივიდნენ ამერიკელი მედიკოსები, რომლებიც 20 წლის განმავლობაში თითქმის 130 ათას ადამიანს აკვირდებოდნენ. მათი მონაცემებით, დღეში 1-3 ფინჯანი ყავის მიღება ციროზის განვითარების რისკს 40%-ით ამცირებს, ხოლო 4 და მეტი ფინჯნისა – 80%-ით. იაპონელმა მედიკოსებმა დაადგინეს, რომ ყავა თითქმის ორჯერ ამცირებს ღვიძლის კიბოს განვითარების ალბათობას, რაც, მათი აზრით, სასმელში შემავალი ანტიოქსიდანტების დამსახურებაა. ჰარვარდელი მკვლევარები კი გვამცნობენ, რომ დღეში 2-3 ფინჯანი ყავის სმა ნაღვლის ბუშტში კენჭების წარმოქმნის ალბათობას 30-40%-ით ამცირებს, ხოლო 4 ფინჯნისა – 50%-ით. გარდა ამისა, დღეში 3-4 ფინჯანი ყავა უკეთესად იცავს შაქრიანი დიაბეტისგან, ვიდრე 6-8 ფინჯანი მწვანე ჩაი. ამასთანავე, თუ დიაბეტი უკვე გაქვთ, უმჯობესია, ყავა იშვიათად მიირთვათ. სიგარეტზე უკეთესია ყველაზე დიდი აზრთა სხვადასხვაობა გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებებზე ყავის ზემოქმედებამ გამოიწვია. ერთნი ირწმუნებიან, რომ ყავა ზრდის სისხლის წნევას და ხელს უწყობს ათეროსკლეროზის განვითარებას, მეორენი კი ამტკიცებენ, გულსისხლძარღვთა სისტემისთვის ყავა სრულიად უვნებელიაო. მაგალითად, ჰარვარდისა და მადრიდის უნივერსიტეტების მეცნიერები გულის პრობლემებს ყავას კი არა, ცხოვრების არაჯანსაღ სტილს აბრალებენ: ყავის მოყვარულები უფრო მეტს ეწევიან, მეტად ეტანებიან ალკოჰოლურ სასმელებს და არ მისდევენ სპორტს, ამიტომაც უფრო ხშირად ემართებათ გულისა და სისხლძარღვების დაავადებებიო. თითქოს ყველაფერი ლოგიკურია, მაგრამ ცოტა ხნის წინ ბერძენმა მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ რაც უფრო მეტ ყავას სვამს ადამიანი, მით უფრო ნაკლებელასტიკურია მისი სისხლძარღვები და, შესაბამისად, მით უფრო მაღალია ინფარქტის, ინსულტისა და ჰიპერტონიის განვითარების რისკი. სად არის ჭეშმარიტება? ჭეშმარიტება, როგორც ყოველთვის, სადღაც შუაში უნდა ვეძებოთ. არსებობენ ადამიანები, ვისთვისაც ყავა საშიშია, მაგრამ არიან ისეთებიც, ვისაც ეს სასმელი რგებს. ყველაფრის თავიდათავი გენეტიკაა – ზოგიერთის ორგანიზმი სწრაფად ინელებს კოფეინს, ზოგიერთისა კი ნელა (დაახლოებით ისევე, როგორც ალკოჰოლის შემთხვევაში). კოფეინის სწრაფ დამშლელებს, რომლებიც დღეში 3 ფინჯან ყავას მიირთმევენ, მიოკარდიუმის ინფარქტის რისკი უფრო დაბალი აქვთ, ვიდრე ნელ დამშლელებს, რომლებიც ერთ ფინჯანს სჯერდებიან. თუ ეს უკანასკნელნი დღეში 2-3 ფინჯან ყავას დალევენ, ინფარქტის რისკი 36%-ით მოიმატებს, ხოლო 4 ფინჯნის შემდეგ – 64%-ით, ეს კი საკმაოდ საგანგაშო რიცხვია. როგორ უნდა გაიგოთ, სასარგებლოა თუ არა თქვენთვის ყავა რომელ ტიპს მიეკუთვნებით, ნელს თუ სწრაფს, საკმაოდ ძნელი დასადგენია – ამისთვის გენეტიკური ანალიზია საჭირო, მაგრამ შეიძლება, ცდისა და დაკვირვების მეთოდით განსაზღვრული დასკვნები გამოიტანოთ. დააკვირდით საკუთარ თავს, როგორ რეაგირებთ ყავაზე – თუ დიდი ულუფის მიღების შემდეგ გივარდებათ ნერვული კანკალი, იძაბებით, განიცდით დისკომფორტს, როგორც ჩანს, ნელ დამშლელთა რიცხვს ეკუთვნით, ხოლო თუ ყველაფერი რიგზეა – სწრაფს. |
 ვერმუტი ვერმუტი (გერ. Wermut, სიტყვასიტყვით — ცხარე აბზინდა) — ფორტიფიცირებული ღვინო, არომატიზირებული სანელებლებითა და სხვადასხვა სამკურნალო მცენარეებით. არომატიზირებული ღვინოები ცნობილია უძველესი დროიდან. ერთ-ერთი ვერსიით ვერმუტის შექმნა თვით ჰიპოკრატეს უკავშირდება. მიჩნეულია, რომ მან პირველმა შეადგინა რეცეპტი V—IV საუკუნეში ჩვენს ერამდე. პირველი სამრეწველო საწარმო კი ანტონიო ბენედეტო კარპეიმ დააარსა 1786 წელს ტურინში. თავდაპირველად ვერმუტს ამზადებდნენ მხოლოდ თეთრი ღვინისგან. ჩვენს კი დროში ვერმუტისთვის აუცილებელი ინგრედიენტები მზადდება თეთრი, წითელი და ვარდისფერი ყურძნისგან. მისი არომატიზირებისთვის გამოიყენება დიდი რაოდენობით სხვადასხვა ბალახები, ყვავილები, მარცვლეული და ხილი. ნებისმიერი ვერმუტის მთავარი კომპონენტი არის ალპური აბზინდა — ესენციის ხვედრითი წილი არომატიზატორებიდან სხვადასხვა ვერმუტში აღწევს 50 %-ს. შემდეგ მოსდევს: ათასფოთოლა —18-20 %, პიტნა— 9-11 %, დარიჩინი — დაახლოებით 10 %, ილი — 7-8 %, დიდგულა — 5-6 %, მუსკატის თხილი — 3-5 %. სულ დანამატების რაოდენობამ შეიძლება რამდენიმე ათეულს მიაღწიოს. გარდა ამისა ვერმუტს დამახასიათებელ სიმწარეს ანიჭებს ქინაქინის ხის, ჭარელას, ასფურცელასა და ფოლორცის ბალახის ქერქი. ანწლის ყვავილები ქინძთან და ლიმონის ქერქთან ერთად სასმელს მატებენ მუსკატის არომატს. ხოლო ქვიშნარი, როზმარინი, ღვიის კენკრა და კრაზანა ვერმუტს მატებენ ფისისებრ არომატს. ბარამბო, კატაპიტნა და ლიმონის ტარხუნა მას ციტრუსისებურ ეფექტს ანიჭებენ. ხოლო კონტრასტის შესამცირებლად უმატებენ გვირილას, მიხაკისა და ზამბახის ძირების ნაყენს. ღვინის მწარმოებლები თვლიან, რომ ამ კომპონენტებს ძალუძთ ნაზად გააერთიანონ ვერმუტის არომატების მთელი კომპლექსი. ხოლო სასმელის შესაკრავად იყენებენ ვანილის, ილისა და კოთხუჯის კომბინაციას. ყველა მცენარეულ დანამატს ახმობენ და ანამცეცებენ, ხოლო შემდეგ აზავებენ წყლისა და სპირტის ნარევში და ასხამენ უზარმაზარ მბრუნავ ავზებში. ეს პროცესი დაახლოებით 20 დღეს გრძელდება. ამ დროის განმავლობაში ეთერზეთები, კუპრი და სხვა ნივთიერებები იხსნებიან ერთმანეთში და ქმნიან აუცილებელ ერთობას. ხელახალ გაერთიანებამდე ექსტრაქტიც და ღვინოც საფუძვლიანად იწმინდება. შემდეგ მათ უმატებენ კიდევ ორ აუცილებელ ინგრედიენტს, შაქარსა და სპირტს : პირველი იმისთვის, რომ შეამცირონ ზედმეტი სიმწარე, ხოლო მეორო - არომატული ნივთიერებების უკეთესად შერწყმისა და კონსერვაციისთვის. შემდეგ სასმელი გადის სტაბილიზაციის სტადიას — ცივდება -5 ცელსიუსამდე და ისევ იფილტრება. რის შემდეგაც ერთი კვირის განმავლობაში თანდათანობით აღდგება ოთახის ნორმალური ტემპერატურა. მთელმა პროცესმა ჩამოსხმამდე შეიძლება გასტანოს ორი თვიდან ერთ წლამდე. სპეციალისტები ვერმუტებს ყოფენ ხუთ ჯგუფად: Vermouth Secco (dry) — მშრალი ვერმუტი, რომელშიც შაქრის შემცველობა არ აღემატება 4 %-ს; Vermouth Bianco — თეთრი ვერმუტი, შეიცავს 10-დან 15 %-მდე შაქარს; Vermouth Rosso (sweet) — წითელი ვერმუტი 15 %-ზე მეტი შაქრის შემცველობით; Vermouth Rose — ვარდისფერი ვერმუტი, რომელშიც შაქრის კონცენტრაცია თეთრი და წითელი ვერმუტების კონცენტრაციებს შორისაა; Vermouth Bitter — მწარე ვერმუტი მიეკუთვნება ეგრეთწოდებულ ბითერებს და, როგორც წესი, გამოიყენება საჭმლის მონელების გასაუმჯობესებლად. კლასიკურ ვერმუტებად ითვლება იტალიური და ფრანგული. ვერმუტის ძირითადი მწარმოებლები არიან: იტალია — Bacardi-Martini, Campari, Carpano, Cinzano, Barbero, Ricadonna, Gancia; საფრანგეთი — Lillet, Noilly Prat, Bussot. საფრანგეთისა და იტალიის გარდა ვერმუტს აწარმოებენ ესპანეთში, აშშ-ში, არგენტინაში, გერმანიაში, ჰოლანდიაში, ჩეხეთში, ბულგარეთში, რუმინეთში, უნგრეთში, მოლდოვაში, უკრაინაში, რუსეთსა და სხვა ქვეყნებში. რუსეთში უშვებენ ორი სახის ვერმუტს: მაგარსა და სადესერტოს. მაგარი შეიცავს 18 % ეთილის სპირტს და 100 გ/ დმ³ შაქარს , სადესერტო კი შესაბამისად შეიცავს 16 % ეთილის სპირტსა და 160 გ/ დმ³ შაქარს. როგორც მაგარი, ისე სადესერტო ვერმუტი იყოფა სამ ტიპად: თეთრი, ვარდისფერი და წითელი. ვერმუტის ყველაზე წარმატებული მარკები, რომლებიც მთელ მსოფლიოში იყიდება: • Martini(იტალია) • Gancia(იტალია) • Cinzano(იტალია) • Gran Torino(იტალია) • Noilly Prat(საფრანგეთი) • Distillerie Stock(იტალია) • Salvatore(ესპანეთი) |
 არაყი თანამედროვე მნიშვნელობით ძლიერი ალკოჰოლური სასმელი, რომელიც მიიღება შეზავებით რექტიფიკული ეთილის სპირტის ორგანული ნედლეულისგან სპეციალურად მომზადებულ წყალთან. შემდგომ ამ წყალ-სპირტს გადაამუშავებენ აქტიური ნახშირით ან მოდიფიცირებული კრახმალით და ფილტრაციით. უმნიშვნელო რაოდენობით არყის შემადგენლობაში დაშვებულია სხვადასხვა ქიმიური არომატული დანამატები, გასასქელებელი ვიტამინები, სტაბილიზატორები. ახლანდელ დროში ის ბევრ ქვეყანაში იწარმოება. სპირტის შემადგენლობა არაყში სპირტის შემადგენლობა როგორც წესი არის 40% მოცულობით და მეტი, მაგალითად ევროკავშირის ქვეყნებში ეთილის სპირტის მინიმალური შემადგენლობა არის 37,5%. რუსეთში მოქმედი სტანდარტის (სახელმწიფო სტანდარტი) თანახმად არყის სიძლიერე უნდა იყოს 40,0-45,0%,, 50,0 ან 56%. გამოყენება რიგ ქვეყნებში, პირველ რიგში რუსეთში, ფინეთში, პოლონეთში და პოსტსაბჭოთა სივრცეში გამოიყენება დამოუკიდებელ სასმელად, დანარჩენ ქვეყნებში კი ძირითადად როგორც ნეიტრალური სასმელი. ღომელიც იდეალურად უხდება კოკტეილს მომზადებისთვის. არყის გაყიდვა ხშირად არის ერთერტი შემოსავალი სახემწიფოსთვის. საბწოთა კავშირის სტატისტიკის მონაცემებით შემოსავალი არყის გაყიდვისა აჭარბებდა პურის გაყიდვიდან შემოსავალს. სტატიის გაგრძელება |
| Мои статьи [37] |
ყოველდღიურად მსოფლიოში მილიონობით ადამიანი იყენებს ყავას როგორც სტიმულატორს, რათა გამოფხიზლდნენ, შეინარჩუნონ მხნეობა გაიფართოვონ ქმედებათა შესაძლებლობანი. ძალიან ბევრ ადამიანს დილა ყავის გარეშე ვერ წარმოუდგენია და არა მარტო დილა, მთელი დღის განმავლობაში ბევრი რამდენჯერმეც მიირთმევს საყვარელ სასმელს. ამ ყველაფრის გათვალისწინებით დიდი მნიშვნელობა აქვს, რომ ყავა კარგი და გემრიელი გამოგვივიდეს. ნალექიან, ეგრეთწოდებულ ''თურქულ'' ყავას, თუ მოდუღებისას ცოტაოდენ ვანილს, კაკაოსა და მიხაკ-დარიჩინს დავუმატებთ, იგი გაცილებით გემრიელ არომატს შეიძენს. უნალექო ყავას რომ მოამზადებთ ჭიქაში ერთი ნაჭერი ფორთოხალი ან ლიმონი ჩააგდეთ. ხსნად ყავას ძალიან უხდება ერთი კოვზი გოგლიმოგლი. ჩააგდეთ ჭიქაში, ოღონდ არ მოურიოთ. ეს ვარშავული რეცეპტია.
